Konferencja międzynarodowa pt.
WIZJE PRZYSZŁOŚCI UNII EUROPEJSKIEJ
(Warszawa, 22-23 września 2022 r.)
Założeniem konferencji jest przedstawienie problematyki współczesnej debaty nad przyszłością Europy i Unii Europejskiej przez szerokie grono międzynarodowych ekspertów, polityków i autorytetów. Ideą konferencji jest ukazanie dychotomii między podejściem afirmującym rolę państwa narodowego (Europa Ojczyzn) a podejściem zmierzającym do jego faktycznej likwidacji i stworzenia jednego dużego państwa federalnego w przestrzeni europejskiej (Federalna Europa).
W czasie konferencji prelegenci zwrócą uwagę na takie problemy jak m.in.:
- kierunki zmian w UE — postarają się wspólnie odpowiedzieć na pytanie, czy zmiany traktatowe są konieczne, czy tylko postulowane oraz w jakim stopniu praktyka działań Unii wymusza zmianę podejścia do jej przyszłości;
- zaangażowanie i praktyka funkcjonowania instytucji unijnych, które często posługują się metodą faktów dokonanych – w wielu przypadkach – w celu wymuszenia ściślejszej integracji w kierunku centralizacji (federalizacji);
- zderzenie wartości europejskich w dyskusji o przyszłości UE, w tym zasady tożsamości konstytucyjnej państw członkowskich;
- rola poszczególnych państw, zwłaszcza Niemiec i Francji, w stymulowaniu lub wręcz narzucaniu kierunków zmian instytucjonalnych;
- dychotomia między establishmentem unijnym a społeczeństwami państw członkowskich, co pokazuje wyraźnie rozdźwięk między poziomem państwa członkowskiego a poziomem instytucji UE;
- miejsce, znaczenie i rola Ukrainy w przyszłej Europie.
Wykład inauguracyjny wygłosi Pani prof. Anne-Marie Le Pourhiet z Uniwersytetu Rennes 1, publicystka popularnego czasopisma “Le Figaro”. Wśród pozostałych prelegentów znajdą się również: dr Ghislain Benhessa (Uniwersytet w Strasburgu), prof. Tanja Karakamisheva-Jovanovska (Uniwersytet w Skopje, były członek Komisji Weneckiej Rady Europy), prof. Volodymyr Kravchuk (Uniwersytet w Łucku), prof. Olha Oseredchuk (Uniwersytet we Lwowie), dr Miloś Stanić (Uniwersytet w Belgradzie), Alvino-Mario Fantini (The European Conservatibe Mahazine), Attila Kovác (Center for Fundamental Rights), Simon Wunder (Renovatio Europa) czy Mihály Rosonczy-Kovács (Nézőpont Intézet Alapítvány).
